Μεγαλώσατε στον Πειραιά, την καρδιά του Ρεμπέτικου. Ποιες είναι οι πρώτες σας επιρροές που αργότερα σας οδήγησαν στην jazz;
Οι πρώτες μου επιρροές ήταν η rock μουσική. Σιγά σιγά οδηγήθηκα στο blues και από εκεί στην jazz. Για το όργανο και το πιάνο που παίζω ήταν ότι πιο φυσιολογικό. Τώρα το ρεμπέτικο μάλλον έχει μείνει στην καρδία ……
Ποιος μουσικός της jazz ήταν αυτός που σας τροφοδότησε με έμπνευση αρχικά ;
O πρώτος που άκουσα από την jazz ήταν ο Bud Powell. Πιστεύω πως δεν είχα ξανακούσει ποτέ το πιάνο να παίζετε έτσι. Μετά είναι ο McCoy Tyner γιατί μου αρέσει αυτός ο δυναμισμός, η ειλικρίνεια, αλλά είναι και πολλοί άλλοι, όπως οι Wynton Kelly και Kenny Barron. Μεγάλη επιρροή ήταν και ο δάσκαλος μου ο Μάρκος Αλεξίου.
Έχετε κάνει άλλη δουλειά εκτός της μουσικής;
Δεν είχα ποτέ άλλη δουλεία. Αυτό κάνω συνεχεία και αυτό θα κάνω. Ξεκίνησα από μικρός να παίζω επαγγελματικά, αλλά νομίζω ότι γύρω στα 27 κατάλαβα
ότι αυτό ήταν....
Τον περασμένο χειμώνα περιoδεύσατε στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη με τους "Timo Lassy Band". Στην Ελλάδα με το "Baby trio" συνεργαστήκατε με τον Γιώργο Τανταλίδη, καθώς και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Πως βιώνετε αυτήν την πολυσυλλεκτικότητα;
Πιστεύω ότι η μουσική είναι μια. Έχω συνηθίσει σε ένα στυλ και σε ένα είδος αλλά προσπαθώ να επηρεαστώ και από άλλα στυλ . Τώρα τελευταία παίζω και λίγο κλασσικό πιάνο, αλλά αν είσαι συγκεντρωμένος και το αφήσεις να σε πάρει η μουσική, νομίζω ότι μαθαίνεις και πολλά πράγματα διότι στο τέλος όλα συναντιούνται.
Δεν βλέπουμε συχνά να παίζετε με βοκαλίστες. Γιατί;
Απλά δεν τυχαίνει. Ο Αλκίνοος είναι τραγουδιστής. Πριν λίγες μέρες το Baby Trio έπαιξε με την Sugahspank. Στην Φιλανδία έπαιξα με την Johanna Forsti. Και στο Urban Jazz τραγούδα ο Dean Bowman.
Τη χρονιά που πέρασε βγάλατε δύο άλμπουμ. Μπορείτε να μας μιλήσετε για αυτά;
Tο Baby Trio είναι το βασικό μου project. Το Urban Jazz ήταν ένα συγκεκριμένο project με τραγουδιστή το Dean Bowman. Πιστεύω ότι βγήκε αυτή η ατμόσφαιρα που θέλαμε - η μουσική της πόλης. Το ΜIGRATION είναι ένα project που ξεκίνησε ο Γιάννης Παυλίδης – παίζαμε πριν 2-3 χρόνια και κάναμε μια ηχογράφηση με αυτά τα κομμάτια. Και για τα 2 project είμαι χαρούμενος. Παίζω όργανο και στα δυο και είμαι πολύ ικανοποιημένος.
Φέτος είναι η πέμπτη χρονιά του "Tinos Jazz Festival". Πια, έχει εδραιωθεί ως θεσμός, και οι επισκέπτες και φίλοι της jazz απολαμβάνουν
την μαγεία και την ατμόσφαιρα που απορέει. Πόσο εύκολο είναι να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;
Eίναι και εύκολο, και δύσκολο . Εύκολο γίνεται όταν κρατάς μια ταυτότητα και παρουσιάζεις καινούργια πράγματα. Δύσκολο, είναι όταν δεν υπάρχει συνεννόηση. Πιστεύω ότι το team που έχουμε για την οργάνωση του Festival είναι καλό και λειτουργεί πολύ καλά. Υπάρχουν πάρα πολύ καλοί μουσικοί που δεν μπορούν να παίξουν κάθε φορά αλλά ελπίζω να μένει όλα τα χρόνια και να παίξουν όλοι.
Θα ήθελα ένα σχόλιο για το ελληνικό κοινό της Jazz σκηνής.
Νομίζω ότι το ελληνικό κοινό δέχεται την τζαζ, και τελευταία βλέπω όλο και μεγαλύτερη προσέλευση του κοινού στα live.
Η ελληνική τζαζ όμως έχει γίνει και πιο φιλική για το κοινό.
Πως βλέπετε τις νέες γενιές που ενσωματώνονται στην εγχώρια jazz σκηνή;
Οι νέες γενιές είναι πολύ εξελιγμένες. Δεν έχουν τα ταμπού που είχε η δική μου γενιά, και θα φέρουν καινούργιες μέρες στην ελληνική τζαζ σκηνή.
Ποιο είναι το επόμενο project που ετοιμάζετε;
Το επόμενο project που θέλω να κάνω είναι πιάνο με electronics, να παίξω λίγο πιο free . Πάντα το Baby Trio παραμένει το κύριο project. Παίζω και κλασσικά με την Έφη Αγραφιώτη . Κρατώ και το Timo Lassy. Προς το παρόν αυτά, αλλα πάντα θα προσπαθώ να βρω κάτι καινούργιο.
Συνέντευξη της Patricia Graire, για το Athens Jazz Radio
Αθήνα Ιούνιος 2013